Bu değişiklik, özellikle yabancı öğrencilere uygulanan ek ücretlere dayanan üniversitelerde ciddi gelir kayıplarına yol açacak. İlk hesaplamalara göre İsviçre üniversitelerinin yıllık kaybı 40 ila 46 milyon frank arasında olabilir.
Bugüne kadar birçok üniversite, AB dışından gelen öğrenciler için daha yüksek harçlar uygulayarak bütçesini dengeleyebiliyordu. Ancak Brüksel, bu uygulamayı “ayrımcılık” olarak değerlendiriyor ve AB vatandaşlarının İsviçre’de yerli öğrencilerle aynı ücreti ödemesi gerektiğini savunuyor. İsviçre basınında yer alan bilgilere göre, ülkedeki üniversite öğrencilerinin yaklaşık beşte biri AB ülkelerinden geliyor ve bu düzenlemeden doğrudan etkilenecek.
Yeni kurallar özellikle ETH Zürih, EPFL ve kanton üniversiteleri gibi yabancı öğrenci oranı yüksek kurumlarda mali baskıyı artırıyor. Üniversiteler, kayıpları telafi etmek için çeşitli senaryolar üzerinde çalışıyor. Bazı kurumlarda tüm öğrenciler için genel bir harç artışı tartışılırken, bazıları ise kantonlardan ek finansman talep edilmesi gerektiğini savunuyor. Kantonlar ise bu yükün tek başına taşınamayacağını belirterek federal hükümetten destek istiyor. Federal makamlar, üniversitelerin kayıplarını dört yıl boyunca kısmen telafi etmeyi değerlendirdiklerini açıkladı.
Bu gelişme, İsviçre yükseköğretim sisteminin gelecekte nasıl finanse edileceği konusunda yeni bir tartışma başlatmış durumda. Üniversiteler, uluslararası rekabet gücünü korumak için yabancı öğrencilere açık kalmak zorunda olduklarını vurgularken, artan mali baskı nedeniyle harçların genel olarak yükselmesi ihtimali öğrenciler arasında endişe yaratıyor. Bazı uzmanlar, AB öğrencilerinin ücretlerinin düşmesiyle İsviçre üniversitelerine olan talebin artabileceğini, bunun da kapasite ve altyapı üzerinde ek baskı oluşturabileceğini belirtiyor. Diğer yandan, AB ile ilişkilerin normalleşmesi ve akademik hareketliliğin güçlenmesi, uzun vadede İsviçre araştırma ortamına olumlu katkılar sağlayabilir.
Sonuç olarak, yeni anlaşma paketi İsviçre üniversiteleri için hem mali hem de stratejik bir dönüm noktası niteliğinde. Üniversiteler, gelir kaybını nasıl yöneteceklerine karar verirken, hükümetin sağlayacağı destek ve kamuoyunun tepkisi belirleyici olacak gibi görünüyor.
