Şimdiye dek ok ve yay gibi gelişmiş av aletlerinin yalnızca günümüz insanı Homo sapiens tarafından kullanıldığı düşünülüyordu. Ancak yaklaşık 80 bin yıl öncesine tarihlenen ve Obi-Rakhmat’ta ortaya çıkarılan küçük, keskin taş uçlar bu görüşe meydan okuyor. Bu dönemde bölgede Neandertallerin yaşamış olması, bulguyu daha da dikkat çekici kılıyor.

Bilim insanları, Neandertal yerleşimlerinde genellikle iri ve kaba taş aletlerin bulunduğunu, bunların da daha çok kasaplık ya da bitki toplama amaçlı olduğunu hatırlatıyor. Fakat burada keşfedilen “üçgen mikrouçlar”, çok daha sonra modern insanın kullandığı ok uçlarıyla neredeyse aynı görünüyor.

Araştırmaya göre bu taş uçlar yalnızca ince şaftlara takılabilecek biçimde yapılmıştı: “Dayanıklılık açısından güçlü değillerdi, fakat avın derisini delip okun gövdesinin içeri girmesini sağlamak için tasarlanmışlardı.”

Benzer küçük ve keskin uçların, Üst Paleolitik Çağ’da Homo sapiens’in temel av silahları arasında yer aldığı biliniyor. Hatta modern insanın Batı Avrupa’ya ilk ulaştığı dönemde, yaklaşık 54 bin yıl önce Fransa’daki Mandrin Mağarası’nda da bu tür silahlara rastlanmıştı. Araştırmacılar, Mandrin’deki örneklerle Obi-Rakhmat’ta bulunan uçların “neredeyse aynı” olduğunu belirtiyor.

Buna karşın akıllardaki soru işaretleri sürüyor. Çünkü Obi-Rakhmat’ta bulunan bu ok uçlarının bulunduğu tabakada herhangi bir insan kalıntısına rastlanmadı. Yine de bölge, 70–60 bin yıl önce Afrika’dan gelen arkaik Homo sapiens grupları tarafından da kullanılmıştı. Aynı alanda bulunan yaklaşık 70 bin yıllık bir kafatası parçası ve bazı dişler, Neandertal özellikleriyle birlikte Homo sapiens’e özgü morfolojik izler taşıyan bir çocuğa aitti. Bu durum, iki türün bölgede karşılaşarak hem genetik hem de kültürel/teknolojik etkileşim içinde olabileceğini düşündürüyor.

Ancak en dikkat çekici nokta şu: Bu mikrouçlar, söz konusu temasın yaşandığı dönemden 10 bin yıl öncesine ait. Dolayısıyla bu aletlerin kökeni hâlâ kesin olarak açıklanamıyor.

Araştırmacılar, “Bu olağanüstü bulgu, insan topluluklarının Avrasya’ya yayılımının sanılandan çok daha karmaşık bir sürece işaret ettiğini gösteriyor” diyor.

Çalışmanın sonuçları PLOS One dergisinde yayımlandı.