Ancak bu büyümeden herkes eşit şekilde faydalanmadı. Ev sahibi olanlar değer artışıyla kazanç sağlarken, kiracıların konut bulmakta zorlandığı ve artan yoğunluktan özellikle ulaşımda şikâyetçi olduğu görülüyor.

Eleştirmenler, nüfus artışının büyümeyi kendi kendine beslediğini savunuyor: Daha fazla insanın gelmesi, daha fazla ev, hastane ve yol ihtiyacını doğuruyor. Öte yandan, İsviçre İstatistik Kurumu’nun (BFS) verileri, göçün yalnızca sayısal artış getirmediğini, üretkenliği de artırdığını ortaya koyuyor. Son 20 yılda işgücü verimliliği yüzde 20’nin üzerinde artış gösterdi. Bu dönemde daha fazla kişi işgücüne katıldı, ancak ortalama çalışma saatleri düştü. Ayrıca yarı zamanlı çalışma tercihleri ve iş ile yaşam arasındaki dengeyi gözeten yeni yaklaşımlar, refahın farklı biçimlerde değerlendirildiğini gösteriyor.

Eksilen iş gücü riski

Göçün azalması durumunda İsviçre’nin ciddi sorunlarla karşılaşacağına dikkat çekiliyor. Özellikle yaşlanan nüfus nedeniyle sağlık ve bakım sektöründe büyük açıklar oluşabileceği öngörülüyor. Aynı zamanda, göçün azalması devletin vergi gelirlerini düşürecek ve emeklilik fonları, sosyal yardımlar ya da iklim politikaları için ayrılabilecek bütçeyi daraltacak.

İsviçre, uluslararası ölçekte zaten yüksek bir istihdam oranına sahip. Kadınların artan işgücüne katılımı olumlu bir etki yaratsa da, giderek daha fazla erkek çalışma sürelerini azaltıyor. Uzmanlara göre, emeklilik yaşının yükseltilmesi gibi yapısal adımlar da şu anda toplumda karşılık bulmuyor. Yeni kuşaklar iş-yaşam dengesi ile serbest zamanın değerini daha fazla önemsiyor. Bu nedenle göçün yerini yerli işgücünün daha uzun veya daha çok çalışmasıyla doldurmak, pratikte mümkün görünmüyor.