Zara’nın sahibi Amancio Ortega’nın hayat hikayesi

Zara, Pull & Bear, Bershka, Massimo Dutti, Stradivarius, Oysho gibi giyim markalarının sahibi olan Amancio Ortega yaklaşık 85 milyar dolarlık servetiyle dünyanın en zengin ikinci kişisi.

Amancio Ortega’dan resmi kayıtlara göre daha zengin olan tek kişi ise 90 milyar dolar üzerindeki servetiyle Microsoft’un kurucusu Bill Gates, onları Amazon’un sahibi Jeff Bezos takip ediyor.

81 yaşındaki Amancio Ortega’nın zenginler yolculuğu kolay olmadı. Multimilyarder iş adamının hayat hikâyesi, 1936 yılında İspanya’nın Busdongo de Arbas kasabasında başladı.

Babası demiryolu işçisi olan Ortega, 14 yaşında geldiğinde ailece A Coruna’ya taşınmalarının ardından liseyi bırakıp bir konfeksiyon atölyesinde çalışmaya başlayarak tekstil işini öğrenmiş.

36 yaşına geldiğinde La Maja mağazasındaki robdöşambrların bir benzerini üreterek satmak için Goa isimli bir firma kuran Ortega yavaş yavaş işleri büyütmeye başlıyor.

Ardından La Maja isimli bir moda evine geçen Ortega, burada dikim ustalığının inceliklerini öğreniyor ve sektörün müşteriye dayattığı moda anlayışından çok müşterinin modayı belirlediği bir iş modeli üzerine düşünmeye başlıyor.

2001 yılında ikinci eşi Flora ile evlenmeden önceki, 1966’da hayatını birleştirdiği eşi Rosalia Mera’yı da bu esnada tanıyor. Üvey kardeşinin evinde dikime başlayan Ortega ve ilk eşi Rosalia, o dönem evlerde ısıtma olmadığı için stil görünen robdöşambrları kapı kapı dolaşıp satıyorlar.

Gecelik işini büyütmek isteyen Ortega, bir bankaya giderek kredi çekmeye karar veriyor. 2000 peseta yani yaklaşık 40 dolar borç alarak başlattığı gecelik işi, Ortega’nın şu anki servetinin kazanmasındaki ilk adım.

1986’da boşandığı, 2013 yılında da hayatını kaybedecek olan Rosalia ile balayı yaptığı Hırvatistan’ın Zadar şehrinden esinlenerek ilk markasını Zadar ismiyle kuran Ortega, daha sonra bunu Zara olarak değiştiriyor.

José María Castellano isimli eski bir IBM çalışanın aldığı dış danışmanlık Ortega’nın hayatını değiştiriyor. Tüm işlemleri rakiplerinden 20 yıl önce dijitale taşıyan Zara, bu sayede verimliliğini artırmış.

Diğer markaların piyasaya yeni ürün sürerek moda fikri yaratması 40 haftayı bulabilirken Ortega, kurduğu hızlı moda düzeniyle en fazla 15 gün içerisinde bunu halledebiliyor.

Ortega, bilinçli bir şekilde mağazadaki ürünlerin kısa sürede stok dışı kalmasını istiyor ve böylelikle müşterinin yeniden mağazaya gelmesini sağlıyor. Ürünlerin çabuk yerine konduğunu gören müşteri de böylelikle markayı sürekli takip ediyor.

Zara’nın bu düzeni yaratması ise kolay olmamış. Sadece Tunus’ta bulunan fabrika saatte 150 parça ürün üretiyor. Zara mağazalarına her hafta 5 milyon parça ürün sevkiyatı yapılıyor.

Zara ürünlerinin yarısı İspanya’da üretiliyor ve ülkedeki deposu tam 5 milyon metrekare, Amazon’un sahip olduğundan 9 kat daha büyük

Her çalışanın zamanla yarıştığı Zara’da işçiler her 38 dakikada 1 kadın giysisi üretmek zorunda. Zaman aşıldığı takdirde marka zarar etmeye başlıyor.

Ortega, ortalama 9 euro maliyeti olan ürünleri parça başına 30 euro civarında bir ortalama bedelle satıyor. İyi çalışan işçiye ödül olarak yıl sonunda 45 euro prim veriliyor.

Ortega tam bir işkolik olarak biliniyor. 25 yıldır tatil yapmadığı söyleniyor ve çok ilginç alışkanlıkları da var.

81 yaşındaki iş adamı öğle yemeklerini şirket kafeteryasında yiyor ve söylenenlere göre de her sabah da kahvesini aynı yerden alıyor.

Kravat takmaktan nefret eden Amancio Ortega, mavi bir blazer ve açık renk gömlek giymeyi seviyor. İlginç olan ise kendi markasını giymemesi.

Zara markasını kendisi giymese de Cambridge düşesi başta olmak üzere pekçok hayranı var.

Amancio Ortega, serveti sayesinde jet sosyete ve seçkinlerle de önemli ilişkilere sahip. Şu an Kral ve Kraliçe olan Felipe ve Letizia çiftiyle yakın dostluğa sahip. Fotoğraf 2008 yılından.

İş dışında polo yaka tişörtleri tercih eden Ortega, bugüne kadar sadece 3 gazeteciye röportaj vermiş. Kameralardan, objektiflerden hoşlanmayan ketum bir yapısı olduğu biliniyor.

Ortega kameralardan hoşlanmasa da Zara onlarca tasarımcıya sahip ve çoğu ofiste değil dışarıda çalışıyor. Ellerinde kalem kağıt insanların kıyafet alışkanlıklarını ve tarzlarını not eden tasarımcılar kameralarla da görüntü alıyor.