Bu nedenle, Ekonomi Sekreterliği Seco da işçilerin çalışma koşullarından sorumlu bir birim bulundurmuyor.

Toplum Olarak Bu İnsanlara Saygı Duymalıyız

İsviçre Sebze Üreticileri Birliği Başkanı Matija Nuic’e göre, İsviçre tamamen Avrupa’dan gelen tarım işçilerine bağımlı durumda: “Bu işleri İsviçre'de artık neredeyse kimse yapmak istemiyor.”

Polonya, Romanya ve Portekiz’den gelen işçiler düşük ücretle uzun saatler çalışıyor. Nuic, toplumun bu insanlara daha fazla değer vermesi gerektiğini belirtiyor.

2024 yılı verilerine göre, İsviçre Göç Sekreterliği’ne (SEM) yaz aylarında zirveye çıkan biçimde, tarım sektöründe 28.000'e yakın kısa süreli mevsimlik çalışan kayıtlıydı.

Resmî Kurumlar Birbirine Yönlendiriyor

Tarımda kaç kişinin çalıştığını bilmediğini belirten Tarım Dairesi, konuyu İstatistik Dairesi’ne yönlendiriyor. Ancak bu daire verileri ocak ayında topladığı için mevsimlik işçiler neredeyse hiç görünmüyor. Bu da tarımda çalışan toplam yabancı sayısının resmî kayıtlarda yalnızca 19.000 olarak görünmesine yol açıyor; oysa yalnızca yaz sezonunda bile bu sayı 28.000’i aşabiliyor.

Tarım Sendikası ve Sebze Üreticileri Birliği ise ellerinde doğru bilgi olmadığını açıklıyor.

Zor Koşullar Ama Verisizlik Nedeniyle Görünmez

Bern Uygulamalı Bilimler Üniversitesi’nden tarım sosyoloğu Sandra Contzen, sayılar olmadığı sürece bu kişilerin koşullarını iyileştirmenin de mümkün olmadığını vurguluyor. Medya ve STK raporlarına göre bu işçilerin koşullarının “muhtemelen oldukça zor” olduğunu belirten Contzen, ancak ellerinde yeterli veri olmadığını ve bu işçilerin İsviçre’de savunucusuz kaldığını ifade ediyor.

Erntehelfer (hasat işçileri) için bütçenin de oldukça sınırlı olduğu belirtiliyor. Sonuç olarak, çalışma koşullarıyla ilgili herhangi bir değişimin talep edilmesi için bile önce gerçeklerin ortaya konması gerekiyor.