Haftalardır, yalnız mikroskop altında görünen bir VİRÜS, dünyaya korku yaşatıyor.
Uzak doğunun uzak bir köşesinde ortaya çıkan bir virüsün neden olduğu bu hastalık, dalga dalga Avrupa’ya da geldi, hastaların ve ölüm olaylarının sayıları her gün yükselmeye başladı. Bu noktada, hükümetlerin tutumu, alınan önlemler ve vatandaşların tutumu da büyük önem kazandı.
Takvimi biraz geri çevirelim: Birinci dünya savaşından sonra, ocak 1918 – aralık 1920 yılları arasında, İspanyol Gribi diye adlandırılan, İspanya’da başlayıp tüm Avrupa’yı etkisi altına alan bir virüs salgını 50 ila 100 milyon ölüme yol açmış.
HIV, Kuşgribi, Domuz gribi, SARS gibi ortaya çıkan salgınlar zamanımıza ait. Bugün de (Corona virüsü) COVID19 hayatımızı ciddi şekilde etkiledi. Sağlığımızın yanı sıra ülke ekonomileri, firmalar da hissedilir derecede etkilendiler.
Ülkeler çeşitli önlemlere başvurdular. Kimi ülke hemen sınırlarını kapattı, kimi rahat davrandı. Sonuç: Tehlike kapıya dayanınca, okulların tatil edilmesi, çeşitli iptaller, evden çalışmalar, karantinalar, sokağa çıkma yasağı… Devletler görevlerini yerine getirmeye çalışırken, vatandaş ne yaptı?
Bize birşey olmaz diyeni mi ararsınız, panikten krizlere girenleri mi; marketlerin raflarını boşaltanları mı ararsınız, ben ihtiyacıma göre alışverişimi yaparım diyeni mi… Doğruyu yanlışı tartışmıyorum. Durum vahim! Salgın ciddi boyutlara ulaştı. Getirilen kısıtlamalara, kurallara harfi harfine uymak vatandaşlık görevi – Kendini düşünmeyen yakınlarını düşünmek zorunda, çünkü virüs taşıyıcısı olma tehlikesi var. Ve bu illet, insandan insana geçiyor!
Gelen bilgiler her gün değişirken, birkaç saat arayla değişmeye başladı, derken uçak seferleri durduruldu, market, eczane, bankaların dışında bütün işyerleri kapatıldı…
Eyvah! Temizlikçide kışlık paltom var, alamadım, kapılar kapalı, içerde kimse yok; unutmamam lazım! Nisanın ortasında Türkiye’ye bilet almıştım; gidebilecek miyim? Kaydırsam mı… hangi tarihe … yoksa şimdilik iptal mi etsem? Derslerim var, ne yapayım? Acaba internet üzerinden çalışabilir miyiz?… Virüs kapıma dayandı!
Önce randevularımı iptal ettim, adım adım çözüm aramaya, planlamaya başladım. Bilinçli ve pratik hareket etmem gerekiyordu. Evde kendimizi karantinaya aldık. Birikmiş işler, biz buradayız dediler. Kitaplarım, resim fırçalarım, kenarda «vaktim olunca elime alırım» dediklerim bana arkadaş oldular. Komşularımız organize olmuşlar, alış verişimize yardımcı oldular. Hayat bir şekilde devam ediyor.
Geçmiş olsun.
